Isus i Samarijanka (Iv 4,4-42)

U župi Uroševac, 25.siječnja 2015. održan je susret za djevojke koji je počeo u 14.00 sati i trajao do 16.30. Sudjelovalo je 13 djevojaka od 15 do 20 godina. Susret na temu Isus i Samarijanka vodila je s. Antoneta Pretashi, koja je pet mjeseci služila u našoj župi.

Iako smo puno puta prije čule ovaj dio evanđelja ovaj put su nas zaokupile neke pojedinosti poput razloga zašto je Isus izabrao baš Samariju.Zanimljivo je kako Isus djeluje u našim životima, možda mi čekamo Isusa negdje dok se On objavljuje posve neočekivano negdje drugdje. To nam pokazuje da je Isusov način djelovanja potpuno poseban. On nalazi mjesto gdje se njemu sviđa i tamo se objavljuje u trenutku u kojem on hoće, tako se sv. Pavlu objavljuje na putu u Damask. Njemu nije važno ono mjesto koje smo mi odabrali da bismo mu se klanjali, već mu je važan način na koji mu se klanjamo. I sv. Pavao je mislio da je njegov Bog u Jeruzalemu, on je mislio da je tamo ostavio Boga kada je krenuo prema Damasku. Na ovom susretu smo shvatili da Božji putovi nisu naši putevi i Bog ima jedan cilj jer nas voli i jer želi da i mi volimo Njega, taj cilj je da Ga upoznamo i hvalimo svojim životom i da Ga objavimo svijetu kao jedinu istinsku ljubav.

‟Ja nemam muža! Odvrati mu žena, dobro si rekla: nemam muža – nastavi Isus” (Iv 4,17).

Ovaj redak bio je druga točka na kojoj smo zastale jer je Isus ovdje Samarijanki otkrio njezin osobni život. Isus je Onaj koji poznaje svaki trenutak našega života, poznaje naša srca, zato smo i mi poput Samarijanke preispitale svoj osobni život. Možda su i naša srca ispunjena raznim idolima? Možda cijelo svoje vrijeme posvećujemo idolima poput interneta, raznih filmova, novca, odjeće, neke osobe... toliko da zaboravljamo ono što je najvažanije: susret s Isusom. Evanađelje nas ohrabruje, jer iako mi često zaboravljamo Isusa i stavljamo u središte svoga života nekoga ili nečega drugo... On nama dolazi u susret. On nama dolazi u susret iako smo grešnici kao što je učinio sa Samarijankom.

Ovaj susret pomogao nam je da uđemo u same sebe, da shvatimo kako trebamo tražiti pomoć jer je život pun oluja. Osobito trebamo svjedočiti u svojoj sredini u kojem živimo zajedno s muslimanima. Drugi će povjerovati u Isusa samo ako ćemo mi živjeti onako kako nas je on poučio.

Na kraju je svaka od nas zahvalila s. Antoneti na ovom susretu. Jedna od djevojaka je rekla da je sanjala o sestrama s kojima ćemo moći podijeliti svoje doživljaje. S nadom da ćemo se susresti sljedeći mjesec, u ime svih djevojaka o zahvaljujem Bogu za ovo poslijepodne u kojem je naša najbolja prijateljica bila Njegova Riječ, ona Riječ koja je zbog nas je postala čovjekom.

Magdalena Gjergji

Me datën 25.01.2015 u mbajt takimi me ne vajzat e famullisë së Ferizajt.

Takimi filloj në ora 14 dhe zgjati deri në orën 16 e 30. Në këtë takim morën pjesë 13 vajza nga mosha 15 deri 20 vjeçare.

m. Antoneta Pretashi, e cila që pesë muaj është duke shërbyer në famullinë tonë, na mbajti takimin me temë: Jezusi dhe Samaritania. Ne e kemi dëgjuar edhe herëve të tjera këtë pjesë por, sot na prekën shumë detaje si psh. Jezusi zgjodhi pikërisht rrugën për Samari. Është interesante sesi Jezusi vepron në jetët tona, ndoshta ne e presim Jezusin diku ndërsa Ai na shfaqet krejt papritur diku tjetër por, për Jezusin nuk është me rëndësi shumë vendi ku adhurohet Zoti por, mënyra e adhurimit... pastaj kjo pikë na kujtoj edhe se ky lloj veprimi i Jezusit është krejt i veçantë, sepse Ai gjen kohën dhe vendin ku Atij i pëlqen të na shfaqet , ashtu sikurse ju shfaq Sh. Palit rrugës për Damask. Edhe Sh. Pali mendonte se Zoti i tij ishte në Jeruzalem, ai mendonte se atje Zotin e kishte lënë, por mësuam se rrugët e Zotit nuk janë rrugët tona por, Zoti ka një qëllim, sepse na do dhe Ai dëshiron që ne ta duam, ta njohim ta lavdërojmë me jetën tonë dhe ta shpallim si të vetmen dashuri të vërtetë.

‟Unë nuk kam burrë! iu përgjigj ajo. Mirë the! Ia ktheu Jezusi, S’kam burrë! Sepse i pate pesë burra, e ky që ke tani, nuk është burri yt! Fole të vërtetën” (Gj 4, 17).

Këto rreshta ishin një pikë tjetër referimi sepse Jezusi këtu Samaritanes ia zbulon jetën e saj personale. Jezusi është Ai që njeh çdo çast të jetës sonë, njeh zemrat tona dhe ne i kemi bërë pyetje vetvetes mos ndoshta në jetën tonë personale jemi si Samaritanja? Mos ndoshta zemrat tona janë të mbushura me idhuj të ndryshëm? Mos ndoshta gjithë kohën tonë, gjithë vetveten tonë ia dedikojmë idhujve si: internetit, serialeve te ndryshëm, parasë, veshjes, ndonjë personi etj... aq shumë sa të harrojmë atë që është më kryesorja: Takimin me Jezusin. Ungjilli na ngushëllon se edhe pse Jezusin ne shpesh e harrojmë, e vëmë në qendër të jetës sonë dikë apo diçka... Ai na vjen në takim, edhe se jemi mëkatare, Ai na vjen në takim, ashtu si bëri me Samaritanen...

Ky takim i sotëm na bëri të hyjmë më shumë në vetvete. Gjithashtu duhet t’i kërkojmë ndihmë shumë, pasi jeta ka shumë fortuna sidomos për ne vajzat dhe ne sikur kjo Samaritane duhet t’i dëshmojmë botës, por sidomos ambientit, në të cilin jetojmë sepse ne jemi të rrethuar nga feja myslimane dhe kështu edhe ne kemi një mision që me ndihmën e Zotit mund të jetojmë të pastra, ku të tjerët jo vetëm ta dëgjojnë nga ne se i besojmë Jezusit, por edhe e jetojmë jetën konkrete sipas parimeve që Ai na i ka dhënë.

Takimit të sotëm i erdhi fundi me bashkëndarje, ku secila nga vajzat ka falenderuar shumë m. Antoneta për këto takime që janë aq shumë të nevojshme për ne. Njëra nga vajzat është shprehur se kam ëndërruar që gjithmonë të kemi motra ku do të mund të bashkëndajmë gjërat tona që shpeshherë nuk mund t’i bashkëndajmë me dikë tjetër.

Me shpresën që do të takohemi muajin tjetër, në emër te të gjitha vajzave në veҫanti falenderoj Zotin për këtë mbas dite, ku shoqja jonë më e ngushtë ishte Fjala e Tij aq e ëmbël, ajo Fjalë që është bërë për ne Njeri, Ai, i cili është Rruga, e Vërteta dhe Jeta .

Magdalena Gjergji